Πολλά ερωτήματα τίθενται τα τελευταία χρόνια, για την βοήθεια που μπορούν να πάρουν από μια ψυχοθεραπευτική διαδικασία, ασθενείς που έχουν διαγνωστεί με κάποιο αυτοάνοσο νόσημα. Όταν μιλούμε για αυτοάνοσα νοσήματα εννοούμε τις χρόνιες ασθένειες κατά τις οποίες το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού στρέφεται εναντίον του ίδιου του σώματος του ανθρώπου που έχει δημιουργηθεί για να προστατέψει, δημιουργώντας βλάβες στα κύτταρα , στους ιστούς και κατ’ επέκταση στα όργανα του.
Οι άνθρωποι που έχουν αποφασίσει να βάλουν στη ζωή τους το Δώρο της Ψυχοθεραπείας – Irvin. D. Yalom (2004), σπάνια το έκαναν μόνο από μια εσωτερική παρόρμηση ή περιέργεια για το πως είναι αυτή η διαδικασία. Οι περισσότεροι που ξεκινούν μια ψυχοθεραπευτική πορεία, έχουν ωθηθεί σε αυτή την απόφαση, από μια κρίση που προέκυψε στη ζωή τους. Ένας χωρισμός, ένα σωματικό σύμπτωμα, μια δυσλειτουργκή σχέση ή μια κρίση στην οικογενειακή ισορροπία, είναι μερικοί μόνο από τους λόγους που μπορεί κάποιος να επιζητήσει την βοήθεια κάποιου ψυχοθεραπευτή. Κάποιοι απ’ αυτούς που αποφάσισαν να βάλουν αυτή τη νέα συνθήκη στη ζωή τους, επένδυσαν το χρόνο, τα χρήματά τους αλλά κυρίως την εμπιστοσύνη τους, σε μια διαδικασία που τουλάχιστον στην αρχή φαίνεται ασαφής.