Πόσες φορές δεν αναρωτηθήκαμε γιατί η σημαντικότητα του χρόνου αλλάζει αναλόγως με τη διάθεσή μας, τους ανθρώπους ή τον τόπο που βρισκόμαστε; Τί είναι αυτό που κάνει μια στιγμή ασήμαντα περαστική ή μία αιωνιότητα; Πώς η σχετικότητα επηρεάζει την πρόσληψη των εμπειριών μας;
Η επιθυμία μας να είμαστε κοντά με ανθρώπους αγαπημένους μοιάζει να ορίζει το αν ο χρόνος μας είναι πολύτιμος, όπως κι αν είναι χαμένος ή δυσάρεστος αν βρισκόμαστε με ανθρώπους αδιάφορους ή συναισθηματικά επιβλαβείς. Η σύνδεση με γεγονότα και στιγμές είναι αυτή που κάνει μία εμπειρία ανεπανάληπτη, τον χρόνο να κυλάει σαν γάργαρο νεράκι και το μέλλον να γίνεται πολύ σύντομα παρόν, η αντίθετα χρόνο ατελείωτο και αφόρητο.
Η συναισθηματική μας σύνδεση με ανθρώπους και γεγονότα, μας κάνει να ορίζουμε μια φυσική συνθήκη όπως ο χρόνος ως χαρούμενο η δυσάρεστο, καλό η κακό, ανεπανάληπτο η καταραμένο, σύντομο η ατελείωτο, νοσταλγικό η αγύριστο, δύσκολο η εύκολο. Αποτύπωμα της συναισθηματικής μας εμπειρίας ο εκάστοτε χαρακτηρισμός του. Χαρακτηρίζουμε το σχετικό, το άχρωμο, το…
Ας δώσουμε εμείς στον χρόνο που έρχεται ως «νέος» αυτή τη φορά, το χρώμα που θέλουμε, δημιουργώντας εμπειρίες με τόπους και ανθρώπους, με συναισθήματα και δημιουργήματα μοναδικά, με λέξεις που δεν έχουμε πει, με πράξεις που δεν έχουμε κάνει, με όνειρα που δεν έχουμε τολμήσει, με μάτια που δεν έχουμε δει, με αγάπη που δεν έχουμε προσφέρει.
Ας δωρίσουμε στον εαυτό μας «τον χρόνο»!
Ας χρωματίσουμε τον χρόνο που έρχεται με τα χρώματα που θέλουμε , εκτιμώντας στιγμές , δίνοντας αξία στη μοναδικότητα, σμιλεύοντας τη θνητότητά μας με το σχήμα που θέλουμε εμείς να δώσουμε σ’ αυτό το γλυπτό που λέγεται ζωή.
Καλή Χρονιά!
