Αρκετοί γνωρίζουν το όρο cyberchondriac, άλλοι όχι. Οι περισσότεροι όμως από τους χρήστες ηλεκτρονικών μέσων και internet έχουν μπει στον πειρασμό να πληκτρολογήσουν ένα σύμπτωμα που τους απασχολεί του τύπου ‘’πόνος στο στομάχι” και να αναζητήσουν στις μηχανές αναζήτησης όλες τις πιθανές αιτίες. Το αποτέλεσμα αυτών των αναζητήσεων τις περισσότερες φορές, οδηγεί σε ένα κυκεώνα πληροφοριών, έγκυρων και μη, που αντί να καθησυχάσει τον χρήστη, του δημιουργεί μεγαλύτερο και ανεξέλεγκτο άγχος. Εκεί κάπου ένα μεγάλο ποσοστό των χρηστών λίγο ή πολύ γίνονται cyberchondriacs και ό όρος που πρώτα χρησιμοποιήθηκε σε ένα άρθρο του ΒΒC το 2001 γίνεται σιγά-σιγά πιο δόκιμος.
Η απεριόριστη πληροφορία που δίνεται στα διάφορα ιατρικά ή άλλου τύπου sites τις περισσότερες φορές είναι μη διαχειρίσιμη, ιδιαίτερα από ανθρώπους που έχουν μια τάση στην υπερβολή ή υπεραπασχολούνται με τις αρρώστιες και τα συμπτώματά τους. Ο μεγάλος όγκος πληροφοριών, κάνει τους ενδιαφερόμενους να διαβάζουν αποσπασματικά ή να κάνουν διάφορους συνδυασμούς και να καταλήγουν συνήθως σε λανθασμένα συμπεράσματα σχετικά με την πραγματική εικόνα της υγείας τους. Ο Β.Fallon, MD, (1996), υποστηρίζει ότι η κατάσταση είναι πολύ χειρότερη για ανθρώπους που είναι υποχόνδριοι ήδη με τις αρρώστιες. Ακόμα η εμπλοκή σε συζητήσεις με ανθρώπους που έχουν συναφή συμπτώματα ή κάποιο “παρόμοιο” νόσημα εντείνει το άγχος.
Βλέποντας όμως το φαινόμενο να κατακλύζει όλο και περισσότερο φυσιολογικούς σε γενικές γραμμές ανθρώπους, που με τα smartphones έχουν απλώς πιο εύκολη πρόσβαση στο internet, παρουσιάζεται ίσως η ανάγκη να διευκρινίσουμε κάποια πράγματα σε σχέση με τις ασθένειες και τα συμπτώματά τους.
Αν είμαστε συντονισμένοι με τον εαυτό μας και παρατηρητικοί με τις αλλαγές που συμβαίνουν στο σώμα μας, δύσκολα θα μας διαφύγει ένα καινούριο σύμπτωμα, που μπορούμε να παρουσιάσουμε. Αξιολογώντας πρώτα εμείς οι ίδιοι την έκταση, την επιμονή ή την επαναληπτικότητα του συμπτώματος, μπορούμε να αποφασίσουμε αν θα επισκεφτούμε κάποιον ειδικό ή όχι. Μπορούμε να παρατηρήσουμε αν αυτό το σύμπτωμα παρουσιάστηκε μετά από κάποια αλλαγή στις καθημερινές μας συνήθειες (όπως η διατροφή) ή είναι αποτέλεσμα κάποιας συναισθηματικής φόρτισης ή έντασης που έχει προηγηθεί.
Το σύνηθες, ωστόσο, στην εποχή μας είναι η άμεση προσφυγή στην πληροφορία, που προσφέρεται αφειδώς στο διαδίκτυο και που συνήθως κάνει τα συμπτώματα να φαίνονται πιο σοβαρά και περίπλοκα, από ότι στην πραγματικότητα είναι και η αυτοδιάγνωση. Η τάση κάποιων από εμάς να ταυτιζόμαστε με αυτά που διαβάζουμε μεγαλώνει τον φόβο και την αγωνία μας, θολώνει την κρίση μας και εν τέλει μπαίνουμε σε καθεστώς πανικού, με αποτέλεσμα να αναζητούμε συνεχώς περισσότερα και περισσότερα σχετικά αποτελέσματα. Κάπως έτσι αρχίζει η πληροφορία να παίρνει τον έλεγχο του εαυτού μας και να τον χάνουμε εμείς. Η αγωνία μας κάνει να νιώθουμε φορείς όλων των συμπτωμάτων και ακόμα παραπάνω. Κάπου εκεί εμφανίζεται και ο νεολογισμός “Cyberchondria” εμπλουτίζοντας κι άλλο την ήδη πλούσια ψυχιατρική ορολογία.
Δεν υπάρχει όμως λόγος να γίνονται έτσι τα πράγματα. Η τάση μας να συνθέτουμε αποσπασματικά πληροφορίες που τις περισσότερες φορές δεν μας αφορούν, αλλά συνυπάρχουν στο διαδικτυακό περιβάλλον, μας αποσυνδέει από τον βασικό φορέα πληροφοριών που είναι το σώμα μας και η ζωή μας. Αν κοιτάξουμε καλά εμάς τους ίδιους, τις περισσότερες φορές παίρνουμε τις πιο επαρκείς απαντήσεις και το σύμπτωμα μας γίνεται ο καλύτερος μας φίλος και μπορεί να μας οδηγήσει σε ουσιαστικές αλλαγές. Ωστόσο αν χρειαστούμε βοήθεια, ο οικογενειακός γιατρός που γνωρίζει το ιστορικό μας και μπορεί να συνθέσει με τον σωστό τρόπο όλα τα συμπτώματα ή ο ειδικός της ψυχικής υγείας που μπορούμε να συμβουλευτούμε, θα μας βοηθήσουν να εξατομικευθούν οι πληροφορίες και να γίνει έγκυρη διάγνωση. Αυτό που κάνει την διαφορά σε αυτές τις επιλογές είναι ότι δρούμε ψύχραιμα και με εμπιστοσύνη πρώτα στις δικές μας παρατηρήσεις και έπειτα σε ειδικευμένους ανθρώπους που εμπιστευόμαστε πραγματικά και δεν προχωρούμε σε αυθαίρετες διαγνώσεις. Ζούμε σε μια εποχή που η πληροφορία πολλαπλασιάζεται με γεωμετρική πρόοδο, αλλά η πραγματική γνώση είναι αποτέλεσμα σωστής επεξεργασίας και εξειδίκευσης και αυτό θα ήταν καλό να μην το ξεχνάμε, ιδιαίτερα σε ότι έχει να κάνει με την φυσική και ψυχική μας υγεία.
Απλά για να είμαστε πιο ήρεμοι.
