Η έλλειψη του άλλου που ζούμε, ας μας εμπνεύσει…

Posted · Add Comment

Πόσο με πονάει το να σε σκέφτομαι, εσένα , τόσο μακριά,
κλεισμένη μες σ´αυτή την έρημο από ατσάλι και τσιμέντο,
με τα πιο ωραία όνειρα των ανθρώπων
χωμένα σε σακίδια λωποδυτών!

Ζαν – Μπατίστ Τατί Λουτάρ,
ποιητής από την Μπραζαβίλ του Κογκό,
στη σύζυγό του που είχε καταφύγει στη Γαλλία.