Τον Σεπτέμβριο μπορούμε να τον ορίσουμε και ως μήνα Αναμνήσεων. Είναι σαν εκείνο το βιβλίο του Ορχάν Παμούκ, “Το Μουσείο της Αθωότητας” (Εκδόσεις Ωκεανίδα) , που ο κύριος χαρακτήρας του, ο Κεμάλ συγκεντρώνει μικρά και μεγάλα, σημαντικά και ασήμαντα αντικείμενα με σκοπό να κρατήσει όσες περισσότερες στιγμές και αναμνήσεις από την αγαπημένη του. Έτσι και ο Σεπτέμβριος. Συλλέγει αναμνήσεις του καλοκαιριού, μέσα από βότσαλα και φωτογραφίες, μέσα από μουσικές , αρώματα και γεύσεις.
Γι’ αυτό με συγκίνησε ιδιαίτερα ο τίτλος που έδωσε η Εταιρεία Αλτσχάιμερ Αθηνών σε αυτό τον Σεπτέμβριο, «Χαμένες Αναμνήσεις». Και η φωτογραφίες της καμπάνιας, όπως η ασπρόμαυρη φωτογραφία γάμου της δεκαετίας του 50’ από αυτές που πιθανώς να μην λένε τίποτα, σήμερα, στους κατόχους της. Να βλέπουν απλώς δύο χαμογελαστά πρόσωπα, μην αναγνωρίζοντας την όψη, την στιγμή, την χαρά.
Και θυμάμαι…τι θείο δώρο η μνήμη! Οφείλουμε να την εκτιμούμε όταν ακόμη η ίδια μας τιμά. Και θυμάμαι , αυτή την υπέροχη ταινία του Νικ Κασσαβέτη «Το ημερολόγιο», που το διάβασμά του, μάταια προσπαθεί να ανακινήσει την μνήμη ενός έρωτα και μιας περιπετειώδους σχέσης αγάπης των πρωταγωνιστών.
Έτσι αυτός ο Σεπτέμβριος, Παγκόσμιος μήνας Αλτσχάιμερ, παρακινεί εμάς που μπορούμε ακόμα να θυμόμαστε, να μην ξεχνάμε αυτούς που ξεχνούν κι αυτούς που τους φροντίζουν. Γιατί αυτοί που φροντίζουν, κόρες, γιοι και αγαπημένοι, μαζί με την καθημερινή απώλεια της ταυτότητας των δικών τους, χάνουν και ένα μέρος της δικής τους ζωής. Ας σκεφτούμε τον κόπο της συνεχούς φροντίδας ενός ανθρώπου ,που ενώ έχει όλες τις ζωτικές του ανάγκες δεν μπορεί όχι μόνο να φροντίσει τον εαυτό του αλλά να αναγνωρίσει, να θυμηθεί, να συνεννοηθεί, έχοντας χάσει την υπεραξία της ανθρώπινης φύσης, τον νου.
Και είναι οδυνηρό. Αυτοί που σε ανέθρεψαν και έχεις ζήσει τη ρώμη και τη νιότη τους, να είναι στην θέση σταδιακής νοητικής απώλειας, απώλειας του εαυτού τους.
Και η δυσκολία να φροντίζεις, παραμερίζοντας θυμούς, κούραση και προσωπικές ανάγκες. Πόσο εκτιμώ αυτούς τους ανθρώπους. Τους φροντιστές. Που πρέπει κάθε μέρα, όλη μέρα να βρίσκουν δύναμη, ψυχική και σωματική, για να βγει η μέρα.
Από όλους εμάς, τους αξίζει σεβασμός, κατανόηση και … φροντίδα!
Ενημερωθείτε για την άνοια και τη φροντίδα των ασθενών από το “Εγχειρίδιο Φροντιστών για άτομα με Άνοια” της Εταιρείας Alzheimer Αθηνών και από τα προτεινόμενα βιβλία σχετικά με τη νόσο.
Αξίζει να δείτε «Το Ημερολόγιο» (The Notebook) είναι ρομαντικό δράμα παραγωγής 2004, σε σκηνοθεσία Νικ Κασσαβέτη, βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Νίκολας Σπαρκς.
Βιβλιογραφία :
Orange, J. B. (2001). Family caregivers, communication, and Alzheimer’s disease. In M. L. Hummert & J. F. Nussbaum (Eds.), Aging, communication, and health: Linking research and practice for successful aging (pp. 225–248). Lawrence Erlbaum Associates Publishers.